فقط بی هوا بودن  دلیل خفه شدن نیست...

       گاهی....

   هوایی شدن هم 

   آدم را...

    آرام...  آرام...

      خاموش می کند...

    آرام ...   آرام....

تنهابودن قدرت می خواهدو

 این قدرت راکسی به من داد

 که می گفت تنهایت نمی گذارم...

حرفت قبول ،این بار می بندم دهان را

  دیگر  نمی گویم برایت دردمان را

 دیگر نمی گویم که چون جان دارمت دوست

 دیگر نمی گویم تمام  حرف جان را

  حرفت قبول،این عشق ممنوعه  است می دانم

 اماچه سان گویم به دل من این سخن را؟

  بایدفراموشت کنم   ، خودنیزمی دانم

  این عشق ممنوعه است می بندم دهان را

  آدمی را دیدم

   باسایه ی خود دردودل می کند

  چه رنجی می کشد او

  وقتی هوا ابریست...!

همیشه وقتی تنها وناامید وملول

  تنت،روانت ازدست این وآن خسته ست

  همیشه وقتی رخسار این جهان تاریک

   همیشه وقتی دردهای آسمان بسته ست

  همیشه گوشه ی گرمی به نام دل باتوست

  که صادقانه تر ازهرکه  با تو پیوسته ست

 به دل پناه ببر!آخرین پناه توست

   توراچنان که تمنای توست دارد دوست!

   عجب وفایی دارد این

دلتنگی...!

 تنهاش که میذاری

   میری توجمع وکلی میگی ومی خندی...

 بعد که ازهمه جداشدی

   ازکنج تاریکی میاد

  بیرون می ایسته

    بغل دستت..

   دست گرمشو میذاره روشونت  میگه :

    خوبی رفیق؟ بازم خودم وخودت...